Schimmen

[lange berichten vereist]

King dwaalde rond. In de verte zag hij het topje van een grote heuvel.
Meer dan dat kon hij niet zien door de grote mistbank die daarvoor hing.
Hij hoorde geluiden, deze waren niet van andere hooglanders.
Het waren rare, vreemde geluiden die niet normaal waren.
King stapte langzaam dichterbij, toen zag hij een aantal schimmen.
Het waren rare schimmen, ook die zagen er niet uit als hooglanders.
King rook een lucht, het was een brandlucht.
Uiteindelijk kreeg hij zicht, het waren stropers met een kampvuur.
King deed snel een paar stappe achteruit, zodat ze hem niet zouden zien.

Isabel liep al een tijdje rond met een vreemd gevoel. Ze merkte het vooral als ze naar die
ene heuvel keek. Nieuwschierig als ze was, ging ze even een kijkje nemen. Ik blijf niet
lang.. dacht ze. Op weg zette ze er flink de pas erin. Ze hoorde geluiden... Nog nooit
van gehoort. Isabel sperde haar neusgaten open. Dit was onnatuurlijk. Ze waagde
zich steeds dichterbij. Tot ze zo dichtbij was dat ze het zag, én rook. Het vuur
knepperde en siste, de mensen lachtten. Zo te zien merkte ze haar niet op. Isabel kneep
haar ogen tot spleetjes. Ze leken op de boer, maar hier had ze een slecht gevoel bij.

King snoof een keer. Het liefste had hij ze allemaal doodgetrapt.
Maar dat was te riskant, en zo agressief was hij ook niet.
Hij wou dichterbij komen, gewoon uit nieuwsgierigheid.
Maar zijn gevoel hield hem tegen, hij wist zelf ook dat het gevaarlijk was.
Maar toch had hij een vreemd gevoel dat hij ernaartoe moest gaan.

Isabel's ogen flitsten langs de mensen, het vuur en hun tenten. Ze registreerde alles.
Toen merkte ze een andere Highlander op. Haar ogen vernauwden zich, en opeens
herkende ze hem. Dat was King, degene die verbaasd was dat iemand zijn naam
niet wist. Nou, nou. Nog een keer keek ze naar de stropers. Aan de ene kant wilde
ze hem waarschuwen, aan de andere kant durfde ze zich niet te bewegen, uit angst
dat ze haar ontdekte. Dat mocht niet gebeuren. Maargoed, King had zelf ook verstand,
ze moest aan zichzelf denken. Isabel keek achterom.. ze moest weg.

King snoof nog een keer. Hij keek beter naar de stropers.
Een van de stropers kwam hem bekend voor. Hij lijk veel op
de vriend van de boer. King merkte de andere Hooglander op.
Hij wou naar haar toe gaan maar de kans om ontdekt te worden
was daarmee erg groot. King deed weer een paar stappen achteruit.
Het liefst had hij dit aan de boer vertelt maar dat kon niet.

Ah, King had haar ook opgemerkt. Voorzichtig deed ze een stapje achteruit. En nog een stapje.
En nog een stapje. En nog een. Uiteindelijk deed ze er wel lang over om bij King te komen.
Ze boog haar kop en sloop naar haar toe. 'Hey..' fluisterde ze nauwelijks hoorbaar, nog
steeds haar kop gericht op de stropers. Ze was op haar hoede.

''Hey, die tweevoeter komt me bekend voor.''
Hij wees naar de vriend van de boer.
''Maar we moeten voorzichtig zijn.''
King keek nog is goed naar hem,
het was zeker de vriend van de boer.
Hij kwam vaak langs om te kijken of het goed ging met de hooglanders.

David zat bij het kampvuur. Zijn jachthonden werden onrustig.
Een teken dat er dieren in de buurt waren.
David pakte zijn geweer en laadde die.
Hij schoot een paar keer in de lucht om angst te creeëren.
Hij grijnsde breed en nam een hap van zijn eten.